Groeten,
de4kililopers
16-08 Zanzibar
Dinsdag 12 augustus
Na weer een heerlijke lunch en diner in het Bristol Cottages de volgende ochtend vroeg op (voor de laatste keer!) voor onze vlucht naar Zanzibar. Ook nu weer op het laatste moment in een ander hotel ondergebracht: Dhow Palace Hotel, een klassiek koloniaal hotel met Arabische sfeer. Leuk dus. Deze dag gebruikt om Stone Town te bekijken en wat te shoppen. Tussendoor iets gedronken bij Mercury's, een strandtent genoemd naar Freddie Mercury, die daar een paar honderd meter verder vandaan geboren is als Farrokh Bulsara.
Woensdag 13 t/m 17 augustus
Onderweg naar het Karafuu Hotel (Beach Resort) een leuke informatieve "Spice tour" gedaan. Vanaf nu 4 dagen genieten van een luxe 5 sterren hotel. We zijn ondergebracht in 2 cottages in Afrikaanse stijl, diect aan het strand gelegen. Behalve een ochtend snorkelen (Frans en Frank) of duiken (Tim en Jeroen) is nu ons motto: Niets doen, alleen maar luieren, genieten van de zee en de zon, wat lezen en 3x per dag heerlijk uitgebreid eten. Hebben we ook wel een beetje verdiend na al die inspanningen. Morgenavond met het vliegtuig via Dar es Salaam weer naar huis. Terug naar de werkelijkheid van alledag. Het was een prachtige vakantie.
P.s.: Frans waarschuwde alvast dat ze niet ook nog eens de Himalaya opgaat, in de toekomst.
11-08 Kilimanjaro deel 2
Zaterdag 9 augustus
Van 6.00 tot 8.30 uur gelopen van Karanga Valley naar Baranco Camp (650 meter omhoog). Na een kwartier rust en vooral veel drinken gingen we met drie gidsen op weg naar de top. De klim ging goed, tot op 5.200 meter Jeroen last kreeg van een pijntje op de borst en uit voorzorg besloot terug te keren. Erg jammer voor hem. Met twee gidsen gingen we met z'n drieen verder. De laatste 300 meter naar Stella Point (5.732 meter) bleek zeer steil en zwaar. Dit punt is de visuele top van de beklimming. Daarna kun je op de kraterrand nog ruim 160 meter omhoog naar de echte top, de Uhuru Peak. Op ongeveer 5.500 meter besloten we de groep op te splitsen: Frans met 1 gids iets langzamer naar Stella Point en Frank en Tim vooruit met de andere gids om de Uhuru Peak te halen. Zo precies is het gelukt! Bij Stella Point heben Frank en Tim gerust en gewacht op Frans, maar die was zo vermoeid, dat ze de extra 160 meter (1 uur omhoog, 10 min. foto's maken, 20 min. omlaag) niet meer zag zitten. Met veel inspanning hebben Frank en Tim de Uhuru Peak gehaald. Zou Jeroen geen last hebben gekregen, dan had hij het conditioneel zeer vermoedelijk ook tot de Uhuru Peak gered en hadden we Frans misschien nog op "sleeptouw" genomen. Alles bij elkaar zijn we tevreden over het resultaat. Ook voor onze sponsoractie, want per ingezet 0,10 euro betekent dit een betaling van 17,30 euro (van het max. van 20,00). Dus ook voor Paz Holandesa een mooi resultaat. Geslapen in Barafu Camp, omdat gelijk verder afdalen te zwaar zou zijn. Frank en Tim hadden 11,5 uur gelopen, ruim 1.900 meter omhoog en ook nog 1.300 meter omlaag.
Zondag 10 augustus
Nog steeds vermoeid van gister om 9.00 uur op pad naar beneden, via de Mweka route naar Mweka Camp op 3.100 meter. Een korte wandeling dus 's middags lekker kunnen uitrusten.
Maandag 11 augustus
's Nachts merkten we dat we in het regenwoud zaten, de hele nacht lichte regen. Om 7.00 uur begonnen aan onze glibberige afdaling naar de Mweka Gate (1.800 meter), waar de auto van de touoperator klaar stond om ons naar Moshi te brengen. Met 3 certificaten van het bewijs van onze inspanningen. Nu eindelijk na 7 dagen weer een douche en een echt bed. Dat wordt genieten!
11-08 Kilimanjaro deel 1
Eerst een praktische opmerking: Het lukt niet om foto's op onze weblog te plaatsen, dus deze kunnen pas enkele dagen na thuiskomst op onze site www.neuerburg.nl
Op onze rustdag in Moshi is het gelukt om voor Frans een bivakmuts en " overwanten" te kopen, zodat de kou op de Kilimanjaro geen probleem mag opleveren. Verder is het afwachten, of die ene rustdag juist voldoende was voor onze vermoeide spieren. De derde dag van de Machame route wordt een goede test met een wandeling van zo'n 6 uur, zowel omhoog als omlaag. De vierde en vijfde dag zijn rustige korte tochten op een hoogte tussen de 3.900 en 4.000 meter. De zesde dag moeten we van 4.600 naar 5.896 meter om de top te bereiken en daarna de Mweka route in ongeveer 4 uur omlaag naar 3.100 meter. Een fikse aanslag op onze knieen. Daarna de zevende dag nog 4 uurtjes omlaag naar 1.800 meter en dan terug naar ons voortreffelijke hotel in Moshi voor 1 nacht. Tot slot dan de volgende ochtend vliegen naar Zanzibar voor 4 dagen aan het strand (rust, zon, duiken, snorkelen).
Dinsdag 5 augustus
De eerste dag van de Machame route is ons goed bevallen. In een rustig tempo (pole pole) van 1.800 naar 3.000 meter. De Machame route is een kampeerroute, dus behalve je kleding en eten plus een deel van het water (min. anderhalve liter p.p.p.d.), moeten ook de slaaptenten, eettent, kampeertafeltje en -krukjes mee naar boven (tot 4.600 meter). Wij worden met z'n vieren dan ook vergezeld van 3 (assistent-) gidsen, om eventueel de groep te kunnen splitsen, en 8 porters, waarvan 1 als kok functioneert.
Woensdag 6 augustus
Na een lange maar ook veelvuldig gestoorde nachtrust (de vele tentjes staan op een klein plateau dicht op elkaar), om 8.30 uur op pad van 3.000 naar 3.840 meter over een lengte van slechts 8 kilometer, dus deels vrij stijl omhoog. Met goed zonnig weer waren we in ongeveer 3,5 uur boven in het Shira camp, een zeer ruim rotsplateau. Deze tweede dag verliep nog makkelijker dan de eerste.
Donderdag 7 augustus
Na een onrustige nacht (Frank slaapt nog steeds slecht op een matje), weer vroeg op pad. Nu van 3.840 naar 4.600 (Lava Tower) om daarna weer af te dalen naar 3.930 meter (Baranco Camp). De bedoeling hiervan is dat je alvast went aan de hoogte, om daarna iets lager te slapen voor het rusten. De 5,5 uur tocht was stevig, maar viel niet tegen. Onderweg tijd om te genieten van het vulkaanachtige landschap en af en toe een foto te nemen.
Vrijdag 8 augustus
Koud (-3 graden), maar een mooi wit kamp van de rijp. Uitgeslapen tot 7.30 uur. Daarna een korte maar toch stevige wandeling 400 meter omhoog, omlaag en dat nog een keer om te eindigen in de Karanga Valley (3.950 meter). Frank had af en toe hoofdpijn, maar met 1 paracetamol verdween dat. Zowiezo nemen drie van de vier 1 paracetamol uit preventie. Frans en Frank nemen de laatste dag voor de topbeklimming 1 diamox, een algemeen erkend middel ter voorkoming van hoogteziekte. Tim en Jeroen doen dat alleen als de omstandigheden daar aanleiding toe geven. 's Avonds bij het eten kwam onze gids Sospeter met het idee om de volgende dag niet alleen naar Barafu Camp te lopen (van 3.950 naar 4.600), maar gelijk "door te lopen" naar de top, de Uhuru Peak (5.896). De redenen: De tocht zou dan overdag zijn en niet grotendeels in het donker (probleem voor Frank met z'n gecoate bril) en dus bij een aangename temperatuur tussen 0 en 10 graden plaatsvinden (voordeel voor Frans). Wij vonden het een goed idee en gingen gelijk naar bed (20.00 uur).
03-08 Mount Meru beklimming
Nog even terug naar het kamperen tijdens onze safari. Omdat je midden in de N.P. kampeert en er geen afrastering is, wordt je elke keer gewaarschuwd niets buiten je binnentent te laten liggen. 's nachts lopen hyena's en wilde zwijnen over het terrein en nemen alles mee wat eetbaar is, maar ook bergschoenen worden door hyena's meegenomen. En omdat ook buffels, leeuwen en zelfs olifanten vrij kunnen rondlopen, moet je ook 's nachts als je naar het toilet gaat wel eerst goed om je heen kijken, met je zaklantaarn. Komt niet vaak voor (deze dieren zijn niet in mensenvlees geinterresseerd), maar toch spannend.
De eerste twee dagen van de Mount Merubeklimming verliepen vooral in de wolken (regenwoud). Beide dagen 4 a 5 uur rustig lopen, telkens 1000 meter omhoog. De start lag op 1.580 meter. Het was wel weer even wennen voor de spieren, maar geen probleem. Die waren er wel op de derde dag tijdens de topbeklimming, van 3.500 tot 4.560 meter. De start is om 02.00 uur met hoofdlamp en zeer warm aangekleed (handschoenen, warme muts, thermisch ondergoed, fleece jack, regenjas, etc.). Het bleek echter een zeer koude nacht te worden (- 5 graden en een snoeiharde wind). Rond de 4.200 meter bleek Frans te veel last van de kou te hebben. De groep is toen gesplitst: Tim en Jeroen met de ene gids sneller vooruit en Frans en Frank met de andere gids "pole pole" (langzaam aan). Op bijna 4.300 meter was Frans teveel vermoeid geraakt door de wind en de kou, dat het onverantwoord werd om verder te gaan, dus rustig aan terug naar beneden. Tim en Jeroen hebben na nog een stevige 350 meter uiteindelijk wel te top gehaald, maar het was onverwacht zeer zwaar.
Nu herstellen, anderhalve dag, en dan het uiteindelijke doel de Kilimanjaro. Met de hoogte lijken we geen van vieren een probleem te hebben, hoewel je het met 1.000 meter extra natuurlijk nooit zeker weet. De kou en eventuele wind (Frans), de aanslag op de knieen (Tim; had nu al enige last) kunnen nog extra roet in het eten gooien. We zullen zien.
Deze e-mail komt vanuit "Bristol Cottages" in Moshi, een hotel met een heerlijke tuin, voortreffelijke kamers en (gezien de menukaart) goed eten. Na vier dagen nauwelijks ons te hebben kunnen wassen, was de douche een zegen.
groeten, F.F.T.J.
30-07 Safari
Na een soepel verlopen reis landden we volgens schema omtreeks 19.45 uur op Kilimanjaro International Airport. Aangezien het compleet donker was, moesten we tot de volgende ochtend wachten op onze eerste impressies. Onder leiding van (zo bleek binnen twee dagen) onze voortreffelijke gids Michael en met onze 'eigen' kok Mgossi gingen we de volgende ochtend in een comfortabele Toyota Landcruiser op weg naar Tarangire National Park (N.P.) en Lake Manyara N.P. (twee dagen). Al vrij snel zagen we de eerste zebra's, gnoes, impala's en een kudde olifanten (3.000 in Tarangire N.P.). De komende zeven dagen zou ons leven bestaan uit het spotten van dieren, genieten van het landschap, twee 'gamedrives' per dag en heerlijk gevarieerd eten. Ook het kamperen beviel uitstekend. Alleen de toiletvoorzieningen waren vrij simpel.
Giraffes (Frans haar lievelingsbeest), struisvogels, gieren, buffels, gazelles, bavianen en vele soorten vogels zagen we soms op slechts enkele meters afstand. Heel bijzonder was de ontmoeting met twee leeuwinnen en hun zeven welpen. Tim en Frank bleven fotograferen. In de Serengeti zagen we ook nog nijlpaarden, knobbelzwijnen, hyena's, jakhalzen en (heel bijzonder) een caracal (katachtige) met prooi. Toen we onderweg opeens een jakhals zagen en bleven kijken wat die daar deed spotte Jeroen opeens in de verte twee cheeta's. Het zou ons meest spectaculaire uurtje gaan worden. Het opjagen en vangen van een 'red buck' speelde zich op enkele tientallen meters van zich en daarna konden we nog 'genieten' van het verslinden van de prooi. Indrukwekkend, hard en tegelijkertijd prachtig om te zien. Zelfs onze gids was opgewonden over hetgeen we gezien hadden. In de Serengeti, met een oppervlakte van beide 15.000 km2, leven slechts zo'n twee honderd cheeta's, die van nature zeer schuw zijn. Het zien ervan in de verte is al bijzonder.
En ons geluk was nog niet op. De volgende ochtend (29/7) zagen we onderweg van de Serengeti naar de Ngorongoro krater opnieuw twee cheeta's nu in het open veld, op jacht naar een gazelle. Na een spectaculaire achtervolging van ongeveer 100 meter was de gazelle nu de gelukkige. Zouden we haast vergeten dat ook een groep olifanten in Lake Manyara N.P. ons een onvergetelijke gebeurtenis lieten beleven. Opeens werd twee jeeps voor ons de weg geblokkeerd door een groep olifanten, waarvan de leider ons duidelijk liet merken dat we geen doorgang kregen. Na enkele minuten bleek waarom. In de groep bevond zich een baby olifant (ongeveer twee maanden oud), welke zo ziek of uitgeput was, dat deze helemaal niet meer overeind kon komen. Uiteindelijk (30 minuten later) werd dit baby olifantje door twee andere olifanten van de weg terug het bos ingeduwd / gerold. Zeer waarschijnlijk zal het zijn overleden. Het maakte een enorme indruk op ons.
Tot slot van onze safari zijn we in de Ngorongoro krater aangekomen. Alvast even wennen aan de lage temperatuur, we kampeerden namelijk op ongeveer 2.200 meter. Vanochtend om zes uur (bijna gebruikelijk deze vakantie) gingen we de krater in en zagen we, helaas slechts op grote afstand, de neushoorn (ongeveer 16 stuks in dit park van 20 km doorsnede).
Dit verslag komt uit Arusha aan de vooravond van onze beklimming van de Mount Meru. Daarover over een dag of vier meer.
F.F.T.J.
20-07 Nog "slechts" twee dagen
De woonkamer ligt bezaait met alle kleding (van +30 graden tot -10 graden), uitrusting als slaapzakken, -matjes, verrekijker, fototoestel, e.d.. Vorig weekend bleek alles te passen in de rugzakken, dus dat moet nu weer lukken. Alle papieren, zoals tickets, paspoorten, reserve(bank-)pasjes plus de verzekeringsgegevens zijn gecontroleerd. Met de "achterblijvers" (vriendinnen en familie) is alles doorgesproken. Afgelopen week bleek dat onze hotelboeking op Zanzibar (bevestigd met kamernummer en al in oktober 2007) toch niet goed was geregeld. Dus met hulp van HT Wandelreizen nog een goed alternatief gevonden. Gezien de hoge taxitarieven naar Schiphol (± 130,00 euro voor een busje), begint onze safari dinsdagochtend 22 juli om 6.00 uur bij ons voor de deur. Lopend, met de tram en de trein naar Schiphol en dan hopen we 's avonds om 19.45 uur te landen op Kili Airport. Volgens de fysiotherapeut hebben wij zo intensief getraind, dat de basisconditie geen probleem mag zijn om de top te halen. Blijft slechts de vraag: hoe reageren onze lichamen op de hoogte. Jullie overweldigende deelname aan de sponsoractie zal voor ons een extra steun in de rug zijn. Bedankt daarvoor, mede namens de stichting "Paz Holandesa".
28-05 Voorbereidingen
Na meer dan 3 jaar met het plan te hebben rondgelopen, zijn nu de voorbereidingen voor onze reis bijna afgerond:
. de reis is geboekt; bij HT Wandelreizen
. de visa voor Tanzania aangevraagd
. de inentingen gehaald
. de lijstjes van nog aan te schaffen zaken gemaakt
. het idee om er een sponsoractie aan te verbinden voor het kinderziekenhuis van Paz Holandesa, is ook uitgewerkt
Op 22 juli vertrekken we dus naar Tanzania, waar we na het bezoeken van het Tarangire N.P., de Serengeti en de Ngorongoro krater eerst de Mount Meru gaan belopen. Om er alvast een beetje aan te wennen. Tot op een hoogte van bijna 4.600 meter. Daarna een rustdag en dan (eindelijk) de Kilimanjaro. Als alles volgens plan gaat, staan we dan op 10 augustus, met ons vieren, op de top: de Uhuru Peak op 5896 meter. Daarna weer terug en nog een paar dagen uitrusten op Zanzibar.
(Alles over de sponsoractie staat op www.neuerburg.nl
Frans, Frank, Tim en Jeroen